Oorsprong
Ergens tussen de paarden, de pianotoetsen en de geur van vers hooi op de boerderij van mijn oom, begon mijn levensreis. Een kind met grote ogen en een eindeloze stroom vragen. Waarom doen mensen wat ze doen? Wat gebeurt er onder de oppervlakte? Wat wordt er gezegd in stiltes.

Mijn jeugd kende licht en donker. Terwijl ik danste op de klanken van klassieke muziek, verloor ik mensen die dicht bij ons gezin stonden. Die ervaringen maakten me niet kleiner, maar wijzer. Ze leerden me de waarde van verbinding en de kracht van leven met volle aandacht. Al jong voelde ik dat het leven meer was dan wat je ziet – er is altijd een laag dieper, een betekenis, een trilling.

De natuur is mijn anker. De seizoenen leerden me over ritme, over geduld, over verandering en over de schoonheid van ‘zijn’. Die verbondenheid met de aarde en haar cycli is iets dat ik tot op de dag van vandaag meedraag – in mijn werk, in mijn gezin, en in de manier waarop ik naar mensen kijk. Want alles leeft. Alles is in beweging.

In mijn werk
Ik werk graag stil en precies zoals een Zwitsers zakmes. Handig, veelzijdig, betrouwbaar. In dienst van wat zich wil ontvouwen.

Niet om op de voorgrond te staan, maar om beschikbaar te zijn, te ondersteunen en te spiegelen. Om met het juiste gereedschap op het juiste moment aanwezig te zijn.

Mijn pad is niet alleen professioneel gevormd, maar ook persoonlijk. Ik heb de keerzijde van het leven doorleefd. Niet alleen in mijn hoofd maar tot in de diepte van mijn hart en de oorsprong van mijn zijn. Juist daardoor weet ik hoe groei ontstaat: langzaam, met liefde, eerlijk, cyclisch en in vrijheid.

Ik ken de lagen van verlies, breuk en stilte — én de kracht die ontstaat als je daar niet voor wegloopt. Bloed, zweet en tranen heeft me dat gekost. Die ervaring heeft mijn zinvinding blootgelegd. Mijn bron van zachtheid, helderheid en moed.

Mijn liefde voor de natuur en oorsprong ligt in het runeteken Jera, dat verweven is met Ravissant, daar vind ik taal voor wat ik geloof:

Dat alles zijn tijd kent. Dat zaaien, verzorgen en oogsten hun eigen ritme hebben. Dat groei niet geforceerd hoeft, maar vanzelf ontstaat als de oorsprong/het talent/de grond goed is en klopt. De kracht van aandacht, de waarde van geduld en de balans tussen inspanning en beloning bracht me terug in verbinding met mezelf en mijn bezieling.

Ik kijk met je mee, terug én vooruit. Ik luister naar wat gezegd wordt en wat stil blijft liggen. Ik ben erbij waar het schuurt, en waar iets nieuws geboren wil worden.

Want uiteindelijk geloof ik dit: dat we allemaal verlangen naar ruimte om de vrijheid te voelen te zijn wie we ten diepste zijn. En dat we van daaruit opnieuw kunnen verbinden — met onszelf, elkaar en het grotere geheel.